PUISI

BUNGA KAMBOJA

Tegak kokoh pokok mu

Bercabang-cabang reranting

Merambah langit menjulang

Bila kemarau datang

Rintangi matahari

Berbayang senja memerah

Bila musim penghujan tiba

Selimut dedaun teduhi tanah

Bunga-bunga bermekaran

Tiada musim tiada janji

Hanya mentari sebagai tanda

Wangi yang  segera kau tebarkan

Bila satu kelopak mahkotamu

Terselip di kuping perempuan

Tiada kabar selain keelokan

Bila jatuh di kolam

Terombang ambing gelombang

Tiada kata selain keindahan

Bunga kamboja, bunga kamboja

Lalu kenapa kau disebut

Bunga kuburan

BOGOR, 0411